بررسی سطح سرمی b-hcg در درجات متفاوت سرطان پستان و میزان تغییر آن به دنبال شیمی درمانی طی سال های ۸۹-۱۳۸۸ در استان زنجان

چکیده زمینه و هدف: افزایش سطح سرمی -hcg و بروز گیرنده ی آن و همچنین افزایش بروز مولکولی آن که به روش pcr اندازه گیری می شود، در بسیاری از بافت های تومورال دیده شده است و در بسیاری از تومورها با تهاجمی تر بودن تومور در ارتباط می باشد. در این مطالعه، هدف بررسی ارتباط سطح سرمی -hcg با گرید سرطان پستان و شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی در شهر زنجان در سال های 1388 تا 1389 انجام گردید. 66 مورد نمونه ی سرمی از سرطان پستان بعد از جراحی و قبل از شروع شیمی درمانی تهیه شد. آزمایش total , free -hcg به روش الکتروکمولومینسنس اسی انجام شد. همچنین بعد از اتمام 8 کورس شیمی درمانی این آزمایش تکرار شد. بیماران از نظر گرید سلولی به دو گروه poor و mild to moderate تقسیم شدند و t -hcg سرمی در 2 گروه با هم و همچنین قبل و بعد از درمان مقایسه گردید. نتایج: در گروه mild to moderate به تعداد 37 نفر میانگین -hcg miu/ml sd2/1± 09/1 و در گروه poor به تعداد 29 نفر میانگین -hcg miu/ml sd2/1± 2/1 بود (75/0 p=). میانگین b-hcg قبل از درمان miu/ml sd4/1± 15/1 و بعد از درمان miu/ml sd4/1± 17/1 بود (24/0p=). نتیجه گیری: در این مطالعه سطح سرمی-hcg t هیچ ارتباط معنی داری با گرید سلولی در سرطان پستان نداشت و شیمی درمانی تأثیری در میزان سطح سرمی آن ایجاد نکرد.